Nóg um það. Ég vona að þær Henrietta og Merna hafi glatt einhverja, en grunar þó að þær hafi hryggt fleiri - og af því dagurinn fór á þokkalegan veg þá förum við þvert yfir skalann og í hitt hornið - úr horni þeirra sem gera án þess að geta í horn þeirra sem gera AF því þeir geta. Þar eru Henrietta og Merna víðs fjarri og allt annað uppi á teningnum. HÉR  er sungið frá hjartanu, á þann hátt sem fær mann til að teygja sig í hornið á borðdúknum....

Enn lifir skíma af jólum og það má skerpa á henni á ýmsan hátt.

Úr eðlisfræðinni kemur kenning sem hljóðar einhvern veginn á þá leið að sérhver aðgerð eigi sér mótaðgerð. Það er hægt að orða þetta á fleiri vegu, en þar sem þetta er minn lærdómur, dreginn af sjónvarpsþáttunum "Science of stupid", þá verð ég að hafa ensku framsetninguna með: "Every action has a reaction"

Svo er hægt að snúa þessu upp á ótalmargt annað. Það mætti til dæmis leggja það út þannig að á móti öllu sem vel er gert sé eitthvað gert afar illa.

Myndin hér að ofan er, eins og sjá má, tekin á gamlársdag fyrir 22 árum. Síðan hefur allt það frosna vatn sem á myndinni sést, runnið til sjávar og nýtt komið í staðinn - aftur og aftur og aftur. Þannig verður það löngu eftir að við báðir, ég sem myndina tók og ólafsfirski tannlæknirinn sem fyrir situr, verðum horfnir. Sýnin yfir Önundarfjarðarfjöllin til suðvesturs á vonandi eftir að lifa margar kynslóðir enn....

...og nú er það svo gott sem búið, þetta yfirstandandi ár, tvöþúsundog sextán.  Mér finnst reyndar óskaplega stutt síðan það hófst. Getur verið að búið sé, svo lítið beri á, að stytta árin? Mér hefur fundist þetta nokkur undanfarin ár en hef ekki fundið neina áþreifanlega ástæðu. Kannski er eðlilegt að eftir því sem árin færast yfir mann sjálfan finnist manni þau líða hraðar. Ég er ekki viss, því ár hafa verið að færast yfir mig svo lengi sem ég man - eitt í einu.  Nú telja þau fimmtíuogníu og góðu hálfu betur. Ég verð sextugur eftir fimm mánuði!  Einhvern tíma seint á síðustu öld þegar ég var að reikna aldur minn fram í tímann fann ég það út að árið 2000 yrði ég 43 ára. Þá þýddi það nokkurn veginn ævilok. Samt hefur  mér tekist að skrimta sextán og hálft ár þar framyfir.

Þann 10. mars nk. hef ég búið hér í Höfðaborg  í fimm ár - framanaf einn, svo með Áróru minni um tíma en lengst af með syninum.  Hér hefur verið afskaplega gott að búa og ekki er sjáanleg framundan nein breyting á því, hvað sem öllum skipulags-verðlaunatillögum borgarstjórnar líður.  Húsin hér í kringum mig voru ekki sjáanleg á þeirri tillögu og eiga þá væntanlega að hverfa með tímanum.  Ég treysti því á annað efnahagshrun og að ekki verði hróflað við neinu í nágrenninu meðan mér hentar að búa hér. Líkurnar virðast allgóðar því mér sýnist hrunarkitektar vera á fullri siglingu í þá átt.

Þetta gamlárskvöld verður frábrugðið undanförnum að einu, veigamiklu leyti.  Frá gamlárskvöldi 2006 hef ég nefnilega lokað mig inni með hundinum mínum og reynt að veita honum öryggi í sprengjuregninu. Fyrsta gamlárskvöldið var ég með Mola minn. Hann varð ekki langlífur og á eftir honum kom Bassi. Gamlárskvöldin 2007-11 héldum við hvor öðrum selskap á Lyngbrekkunni í Kópavoginum meðan fjölskyldan sótti brennur og skaut upp dóti utandyra, en síðan höfum við verið tveir einir hér í Höfðaborg á gamlárskvöld eftir fjölskyldumatarboð úti í bæ. Síðasta gamlárskvöld var Bassi farinn að venjast nokkuð og var mun rólegri en áður. Ekki grunaði mig þá að það væri jafnframt síðasta gamlárskvöldið hans.  Bassi var svæfður svefninum langa þann 17. apríl í vor eftir að hafa orðið fyrir bíl og meiðst illa. Hann varð tíu og hálfs árs, fæddur þann 22. nóv. 2005. Hann var einstakur félagi og er enn saknað á hverjum degi...af fleirum en mér.

Fleiri góðir vinir hafa kvatt á árinu, án þess nöfn séu nefnd. Þeirra er ekki síður saknað - vinahópurinn hefur ekki verið stór en ákaflega góður og því er mikil eftirsjá að hverjum og einum.

Af skemmtilegri  viðburðum ársins stendur Færeyjaferð okkar Ásgeirs Jónssonar í júní, uppúr. Ég á enn eftir að skrifa þá ferðasögu alla en þykir hæfilegt að láta snjóa aðeins yfir viðburði, svo auðveldara verði að ljúga hlutina dálítið upp!

Þá ber hátt gríðarlega skemmtilegt ferðalag vestur til Ísafjarðar, þar sem haldið var upp á 150 ára kaupstaðarafmæli í júlí. Vestur fór ég á bláa hjólinu (sem getur allt) og fékk að hengja tjaldvagninn aftan í bíl vinafólks á sömu leið. Hátíðarhöldin fóru þó að mestu fyrir ofan garð og neðan því ég notaði tímann og landsþekkta ísfirska veðurblíðu til að heimsækja gamla staði utan alfaraleiða og slóða sem ekki voru öllum farartækjum færir. Að hátíð lokinni hjólaði ég suður aftur en tjaldvagninn fór sömu leið til baka með sömu vinum.

 Tveimur vikum seinna vorum ég og vagninn komnir til Akureyrar ásamt drjúgum hluta fjölskyldunnar, til rúmrar vikudvalar, sem endaði með Fiskideginum á Dalvík.  Þangað fór einnig bláa hjólið en var minna notað en til stóð.  Slóðarnir nyrðra eru þó enn á sínum stað og það kemur sumar eftir þetta....

Stórskipið Stakkanes var ekkert sjósett í sumar. Fyrir því voru fleiri en ein ástæða. Sumarið er stutt og mikið af því var skipulagt fyrirfram, þ.m.t.  þessir þrír viðburðir sem nefndir eru hér ofar. Ég seldi ferðabílinn haustið ´15 og átti þá aðeins eftir gamlan Benz sem þarfnaðist ástar og umhyggju. Fyrir slíkt var enginn tími og nú í haust var hann búinn undir að verða breytt í nagla í einhverri erlendri verksmiðju. Í stað hans kom annar stærri og öflugri, sem reyndar þarfnast einnig ástar og umhyggju.  Ég geri ekki ráð fyrir að þeir fjórir mánuðir sem ég hef til að veita honum hvorttveggja, endist svo líklega verður annað að duga. Ferðabílsleysið kom m.a. í veg fyrir að ég gæti nýtt Stakkanesið sem skyldi. Stórskipið stendur því enn á vagninum sínum uppi í Stykkishólmi, niðurnjörvað að því ég best veit. (nema einhvern hafi vantað spotta enn á ný).  Á þeirri dvöl eru þó fyrirhugaðar breytingar....

Stöðugleiki er nauðsynlegur, og því á ég ekki von á öðru en að eyða gamlárskvöldinu á sama hátt og áður, hér innandyra í Höfðaborg. Bassi minn heitinn verður þá með mér í minningunni, og betri félagsskapur fæst ekki.

Þeim sem lásu til enda óska ég gleðilegra áramóta og alls hins besta á nýju ári!

Ég skammast mín dálítið fyrir að hafa ekki sinnt síðunni minni betur. Hér eru jú geymdar bæði gamlar minningar og frásagnir af viðburðum sem síðar meir verða að minningum. Ég ætla ekki að lofa bót og betrun, því ég hef oft lofað meiru en ég hef getað staðið við. Mig langar þó að standa mig betur og vona að mér takist það. Þó Facebook sé einfaldur og þægilegur miðill vilja eldri færslur týnast fljótt og uppfletting þeirra er að öllu leyti erfiðari en hér - eða það finnst mér allavega.

Í dag, 24. des. 2016 hafa 22 litið inn á þessa síðu, aðeins til að sjá það sama og áður. Í gær voru það 19. Ég veit ekki hvort þessar innlitatölur eru réttar, því ég man eftir að annað bloggkerfi, sem rekið var af 365 Miðlum hafði þann sið að ýkja innlitafjölda, líklega í því augnamiði að halda uppi auglýsingaverði. Hér er ekki um neinar auglýsingar að ræða og því vona ég að innlitatölur séu réttar. Þessvegna skammast ég mín dálítið, eins og fyrr segir...svona hálfpartinn eins og ég sé að svíkja þá sem enn kíkja inn.

Hvað sem því líður hafa þessir 22 sem litið hafa inn í dag aðeins séð sömu færsluna og fyrr. Ég hef verið að reyna að færa það sem ég hef skrifað á Facebook og langar til að geyma, hingað yfir á síðuna í nokkurn veginn réttri tímaröð. Þess vegna hefur færslum getað fjölgað framan við þessa sem alltaf birtist. Færslurnar raðast svo í mánaðaröð eins og sjá má í listanum hér til hægri handar, ofanfrá og niður. Ég ætla mér að halda þessum flutningi áfram þar til endum er náð saman og flytja þá það sem mér finnst minnisvert og ég skrifa á Facebook, jafnóðum yfir á þessa síðu.

Að þessu sögðu óska ég öllum þeim sem enn hafa þolinmæði til að kíkja hingað inn, og hafa skrifað komment og kveðjur gegnum árin, gleðilegra jóla!

....ég lofa áramótakveðju innan viku 

Þann 20. maí sl. birtist á FB mynd sem ég tók sumarið 1987 á fjörukambi í Unaðsdal á Snæfjallaströnd. Við vorum þarna þrjú saman, við Elín Huld og sonurinn Arnar Þór (3) á sumarferðalagi með aðsetur í sumarhúsi Járniðnaðarmannafélagsins í Heydal. Dvöldum viku í húsinu og fórum vítt og breitt um nágrennið, reyndar talsvert víðar því við fórum alla leið norður í Bjarnarfjörð og fyrir Kaldrananes og Drangsnes. Til Hólmavíkur fórum við í innkaupaferð og versluðum í gamla verslunarhúsi Kaupfélags Strandamanna niðri í þorpinu - verslun sem er löngu horfin.

Myndina sem ég tók í Unaðsdal hafði ég áður birt á FB en nú hafði hún verið hent á lofti af Samúel Sigurjónssyni frá Hrafnabjörgum í Laugardal, sem óskaði frekari skýringa á henni.

Skýringarnar komu um hæl, frá Ingólfi Kjartanssyni úr Unaðsdal. Ég bætti svo nokkrum orðum neðan við. Set texta Ingólfs beint hingað inn eins og hann birtist á FB:

"Þetta er mb. Uni. Kostafley sem Helgi afi átti og réri á úr Dalssjó. Karl faðir minn reri eitthvað á honum en ég sá hann aldrei sjósettan svo mig reki minni til. Hann náði hins vegar í unga konu til Ísafjarðar á honum snemma árs 1949. Sú hafði komið með Catalinu frá Akureyri. Réði sig sem vinnukonu í Unaðsdal í eitt ár. Þau urðu 45 þessi ár í Dal."

Minn texti er svo hér:

  "Eftir tæp þrjátíu ár fær maður loks að vita einhver deili á þessum bát. Kærar þakkir fyrir þetta, félagar. Uni ÍS 65 er sagður smíðaður í Unaðsdal 1931 úr eik og furu, 2.4 brúttólestir. Vél ókunn. Eigandi Helgi Guðmundsson, Unaðsdal. (Uppl. úr "Íslensk skip-Bátar", e. Jón Björnsson, 2.bnd. bls. 135)"

...............................