Á dögunum (n.t.t. þann áttunda marz sl.) lýsti ég því hvernig bollasúpa sem rann út 20.06.2013 bragðaðist eins og daginn sem henni var pakkað. Ég þekki ekki mun á góðum og vondum mat, aðeins svona eða hinsegin og get því aðeins sagt að hafi þessi bollasúpa verið góð í upphafi þá var hún það enn - kannski jafnvel enn kjarnmeiri.
Í sama þætti lofaði ég að taka næst fyrir pottrétt sem rann út í nóvember 2013. Við það stend ég nú. Ég bragðaði samskonar pottrétt úti í Færeyjum sumarið 2014 og hann var bara afbragðsgóður. Já, semsagt "svona" matur, ekki "hinsegin". Það má gjarnan koma fram að ég eldaði hann sjálfur á bílastæði við bátaskýlin í Sumba á Suðurey eins og sanna má með myndum. Sá pottréttur var auðvitað innan allra löglegra marka enda var konan með í för og sá til þess að ég eldaði ekkert "ónýtt" eins og það heitir á kvennamáli.
Ég var svangur í kvöld og brá því á það ráð að efna gefið loforð og elda pottréttinn sem ég fann inni í skáp á dögunum. Fyrir staka tilviljun rak svo þessi sama kona inn nefið í Höfðaborg um það leyti sem rétturinn var tilbúinn. Um hennar viðbrögð og yfirlýsingar er best að hafa sem fæst orð. Ég fékk því að borða allt innihaldið sjálfur og get með sanni sagt að það var svo gott að ég tímdi engri örðu til Edilons Bassa sem þó þrábað um bragð. Mér fannst neitunin réttlætanleg - aldrei hef ég borðað hundamatinn hans!
Að máltíð lokinni brá ég mér á bar niðri í bæ, ekki þó til að fá í glas (sem eins og sumir vita gerist aldrei) heldur til að hlusta á Hinemoa, hljómsveit sem tengist fjölskyldunni talsvert. Flinkir krakkar þar á ferð.
Nú eru liðnar einar fjórar klukkustundir frá kvöldmat og enn er ekkert sem bendir til að það hafi verið síðasta kvöldmáltíðin - eða þannig.....
