Ég var svangur í kvöld og brá því á það ráð að efna gefið loforð og elda pottréttinn sem ég fann inni í skáp á dögunum. Fyrir staka tilviljun rak svo þessi sama kona inn nefið í Höfðaborg um það leyti sem rétturinn var tilbúinn. Um hennar viðbrögð og yfirlýsingar er best að hafa sem fæst orð. Ég fékk því að borða allt innihaldið sjálfur og get með sanni sagt að það var svo gott að ég tímdi engri örðu til Edilons Bassa sem þó þrábað um bragð. Mér fannst neitunin réttlætanleg - aldrei hef ég borðað hundamatinn hans!

Að máltíð lokinni brá ég mér á bar niðri í bæ, ekki þó til að fá í glas (sem eins og sumir vita gerist aldrei) heldur til að hlusta á Hinemoa, hljómsveit sem tengist fjölskyldunni talsvert. Flinkir krakkar þar á ferð. 
Nú eru liðnar einar fjórar klukkustundir frá kvöldmat og enn er ekkert sem bendir til að það hafi verið síðasta kvöldmáltíðin - eða þannig.....

Nú um páskana kom ég uppeftir og leit auðvitað á bátinn minn. Ég er ekki viss um að ég hefði verið jafn rólegur í illviðrinu á dögunum hefði ég vitað það sem ég sá nú. Einhver auðvirðileg sál hefur sumsé fundið hjá sér hvöt til að stela nýju strekkiólunum mínum, einu foktryggingunni minni, af bátnum! Ég hef gruflað og gruflað en ég kem ekki inn í minn heimska haus hvers konar manngerð fær af sér að gera svona nokkuð. Í mínum uppvexti vestur á Ísafirði var brýnt fyrir mér hversu rangt það væri að stela frá öðrum. Ég veit ekki hvernig þeim málum var háttað hér í Hólminum en eitthvað hefur viskan þá fallið utan garðs. Ég hef enga hugmynd um hver eða hverjir voru að verki og verð þess vegna - eðlilega - að setja alla undir sama hatt.

Ég er ekki að óska eftir strekkiólunum mínum til baka - ég á nóg af þeim og þykist enda vita að slík ósk væri gagnslaus. Sá sem er nógu siðblindur til að stela foktryggingunni af bátnum mínum er líka nógu siðblindur til að sitja sem fastast á henni í trausti þess að til hans hafi ekki sést við verknaðinn. Það breytir hins vegar ekki þeirri staðreynd að skömm aumingjans lifir, hver sem hann er og meðan hann ekki finnst verða fleiri að bera þessa skömm.....
Eftir páskana fer ég suður með hálfum huga - ég get ekki ímyndað mér hverju verður stolið næst enda hef ég ekki ímyndunarafl til þeirra hluta eins og fram kom ofar. Þetta aumingjaframtak verður hins vegar til þess að ég verð að koma aftur á næstu dögum með nýjar ólar - þótt aumingjanum hafi verið sama þó Stakkanesið mitt fyki er mér það ekki, enda smíðaði ég það sjálfur og vil ógjarnan sjá þetta handverk mitt eyðileggjast - allra síst af þessum orsökum.