....að þessu
sinni enda er sumar í dag fram til kl.18 eða þar um bil og því um að gera að
nota tímann. Góður maður sem ég þekki vonaðist til að í ár félli sumarið á
helgi af því í fyrra hefði það borið upp á miðvikudag. Kannski verðum við
heppin...
Stakkanesið
var notað nýliðna helgi. Veðrið í Hólminum var óvenju gott, aðeins u.þ.b. þrír
metrar á sekúndu, sem bæjarmenn kalla staðarlogn. Þegar við bættist skýlaus
himinn gat útkoman ekki orðið önnur en sjóveður.
Það var raunar siglt stutt á
laugardeginum, aðeins inn að Skákarey og áð þar við bryggjuleifar úti í sjó.
Á fyrstu myndinni sér til lands í Seley og stuðlabergshellirinn (sjá kort) sem er fastur áfangastaður í siglingum með túrista, sést við sjávarmál fyrir miðri mynd:
Horft til lands í Skákarey:
Við höfðum ætlað okkur að sigla inn Stapastraum og skoða magnað
stuðlabergshrunið í Stöpunum en vorum fullsnemma á ferðinni á aðfalli og
straumurinn var enn of harður til að leggjandi væri í hann.
Því tókum við
nestispásu við bryggjuleifarnar í Skákarey eins og fyrr segir en héldum svo til
baka og lögðumst í heita pottinn í sundlauginni.
Á
sunnudaginn (í gær) lögðum við frá bryggju rétt eftir hádegi áleiðis upp að
Hrappsey. Vindurinn var heldur hægari og heiðríkjan sú sama og daginn áður. Við
vorum sléttar fjörutíu mínútur að sigla frá bryggju inn að Hvítabjarnarey og
þaðan þvert yfir Hvammsfjörðinn að Hesthöfða við Hrappsey.
Myndin hér næst að neðan er raunar tekin norðan við Hesthöfða, við eina af mörgum eyjum sem bera nafnið Seley. Á myndinni blasir við varðan sem á kortinu er nefnd "leiðarmerki":
Insiglingin inn á
voginn við bæjarhús í Hrappsey er þröngt sund milli heimaeyjarinnar og
Dagmálaeyjar. Við vorum á hálf-aðföllnu og í sundinu var tveggja metra
meðaldýpi. Inni á voginum var lagst við akkeri og tekið til nestisins.
Mig vantar upplýsingar um hvaða bátur þetta er, sem þarna ber beinin. Þetta gæti verið 30-40 tonna bátur en þar sem við fórum ekki í land gat ég ekki athugað flakið betur.
Húsakosturinn í Hrappsey má muna sinn fífil fegurri. Þessi skúr í forgrunni hefur verið byggður á bakkanum neðan við gamla íbúðarhúsið, sem er að sjá ónýtt með öllu. Skúrinn er að sjá á sömu leið.......
Einhvern tíma hafa útihúsin verið lagfærð eitthvað, ef marka má gaflinn, en sú lagfæring er að litlu orðin:
Frá Hrappsey
var svo haldið að Purkey og skoðaðar stórkostlegar stuðlabergsmyndanir í Suðurstakki
við leiðina inn á Íravog. Við sigldum alveg inn á voginn og snerum á
honum þegar dýptarmælirinn flautaði á metra! Það þurfti raunar ekki mæli til að
sjá dýpið því sjórinn var alveg kristaltær.
Frá Purkey
héldum við að Klakkeyjum - eða Dímonarklökkum - og renndum gegnum straumhart
sund inn á Dímonarvog - já, eða Dímunarvog, eftir því hvar er lesið.
Stakkanesið stýrir hálfilla í hörðum straum en hefur þó stórbatnað eftir að
skriðbrettið var sett á það í fyrrahaust. Það var hálfgerð "fylleríisstýring"
gegnum straumiðuna inn á voginn en þar inni var klár lygna.
Við mynduðum
klakkana í bak og fyrir, kannski má segja að af voginum höfum við myndað þá í
bak en við færðum okkur svo út af voginum og vestur fyrir, þar sem við mynduðum
í "fyrir".
Frá Klakkeyjum
var siglt fulla ferð (full ferð á Stakkanesinu getur verið allt frá 4,8 mílum
til 7 mílna eftir straum en þarna var harða aðfall og straumsúgur milli hólma
svo hraðinn var að meðaltali 5,5 mílur) með stefnu 276 gráður vestur fyrir
Skörðu og nálæg sker en síðan stefnt beint á Þórishólma. Áður en að honum kom
var tekin stefna austur fyrir Húsaflögur, sem eru sker innan við hólmann, og
siglt gegnum geysiharða straumröst í áttina að Byrgiskletti innan við Hvítabjarnarey.
Ég sagði frá því um daginn að við hefðum litið á toppskarfa í
klettinum á hvítasunnusiglingunni og nú langaði okkur að sjá hvernig
hreiðurgerðin hefði lánast. Ekki var annað að sjá en allt væri í standi þótt á
köflum væri erfitt að koma auga á skarfinn, svo samlitur sem hann var klöppunum.
Þarna við Byrgisklett var kúplað frá og rekið reyndist vera 1,2 sjm. á GPS.
Líklega hefði hraðinn aukist ef við hefðum látið reka lengur......
Frá
Byrgiskletti lá leiðin út í Hólm, með stuttri viðkomu við Hvítabjarnarey þar
sem Edilon Bassi hafði veður af kindum. Honum þótti leitt að mega ekki hlaupa
upp á eyju og reka dálítið, svo leitt að hann hékk gólandi á borðstokknum meðan
eyjan fjarlægðist.
En fyrst ekki fékkst leyfi til að heilsa upp á kindurnar var ekki annað í stöðunni en að setja upp hundshaus og láta duga að horfa löngunaraugum upp á eyju:
Það hafði
verið ætlunin að taka Stakkanesið á land áður en haldið væri suður að nýju en
þrátt fyrir afar vandaðan undirbúning (að mínu mati....) varð dráttarkrókurinn
á ferðabílnum eftir fyrir sunnan. Þetta er prófíltengi með dálítið sérstöku
sniði og ekki dugði að fá lánað hjá öðrum þó nóg væri af prófíltengjum í
Hólminum. Því var bátnum lagt í bryggju og bundið vel. Það eru nefnilega tvær
vikur í næstu ferð í Hólminn - nema sautjándi júní verði nýttur til að renna
uppeftir og taka á land. Það ætti ekki að vera stórmál, tveggja tíma akstur
hvora leið og landtakan klukkutíma vinna.
Eftir það er
allt óvíst. Þegar þetta er skrifað eru enn líkur á verkfalli þann 22. nk. og ef
til þess kemur er sjálfsagt að nota tímann til að leika sér. Ferðabíllinn,
athvarfið mitt í sumar var auglýstur til sölu á dögunum og á þeim hlutum er
talsverð hreyfing. Ég gæti því allt eins selt ofan af mér á miðju sumri og
orðið athvarfslaus uppfrá. Lúkarinn í Stakkanesinu er jú brúklegur í neyð en
hann er engin hótelsvíta.........
Svo er
tveggja vikna sumarfrí skráð í júlíbyrjun og í hvað þær vikur verða nýttar
ræðst eðlilega af ferðabílnum - eða sölu á honum.
Það þarf að koma fram að Elín Huld tók flestar myndanna, enda er hún mun betri myndasmiður en ég eins og áður hefur komið fram.....
Gott í
bili.....
